ΠΕΡί ΤΟΥ ΕΙ ΤΟΥ ΕΝ ΔΕΛΦΟίΣ

Το μυστήριο Ε ή ΕΙ, θα προσπαθήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε μέσα από τα γραφόμενα του Πλούταρχου μέγα μύστη στο μαντείο των Δελφών.

Το Ε ήταν τοποθετημένο τρείς φορές στην κορυφή τού Αετώματος τού Ναού τού Απόλλωνος στους Δελφούς, συνοδευόμενο από το ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ και το ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ. Το παλαιότερο ήταν ξύλινο κι αναφέρεται σαν ''Ε των Σοφών ''. Οι Αθηναίοι έβαλαν το δεύτερο, το οποίο ήταν χάλκινο. Και το τρίτο η Λιβία , κόρη τού Αυγούστου, από καθαρό χρυσό.

Έψιλον, μυστηριώδες σύμβολο, μόνο οι μυημένοι στα αρχαία μυστήρια μπορούσαν να κατανοήσουν την εσωτερική συμβολική, μυσταγωγική του σημασία.

Το Ε είναι το πέμπτο γράμμα του Ελληνικού Αλφαβήτου συμβόλιζε και τον αριθμό 5. Πέντε είναι τα δάκτυλα της παλάμης μας και με αυτά μαθαίνουμε να μετράμε.
Το έψιλον είναι το δεύτερο στην σειρά των φωνηέντων και συμβόλιζε τον Ήλιο, ο οποίος κατέχει την πρώτη θέση μεταξύ των πλανητών του Ηλιακού μας συστήματος. Ο δε Απόλλων ταυτιζόταν με τον Ήλιο και δήλωνε τον έναν και μοναδικό θεό.
Ο Εύστροφος ο Αθηναίος υποστηρίζει πως δηλώνει τήν έννοια τών αριθμών ως Πεμπάς, αφού οι Σοφοί το αριθμείν ονομάζουν ''πεμπάζειν''. Εκφράζει έτσι τήν Πυθαγόρεια θέση ότι ο αριθμός είναι πρώτη και απόλυτη αιτία τών πάντων κι ότι ο Θεός αεί γεωμετρεί.
Στην μουσική πού τόσο αρέσει στον Θεό, η Πεμπάς έχει τήν σημασία της. Γιατί πέντε είναι οι ορθές συμφωνίες και αν και υπάρχουν πολλά διαστήματα μεταξύ τών τόνων, η Μελωδία, πέντε μόνο χρησιμοποιεί: τη Δίεση, το Ημιτόνιο, τον Τόνο, το Τριημιτόνιο και το Δίτονο.
Κατά τον Πλάτωνα, αν υπάρχουν περισσότεροι από έναν κόσμοι, τότε αυτοί είναι πέντε.
Πέντε είναι τα γένη: α) των Θεών β) των Δαιμόνων γ) των Ηρώων δ) των Ανθρώπων και ε) των Ζώων.
Ο Όμηρος χώρισε τον κόσμο σε πέντε μέρη.
Ο Αριστοτέλης είπε κι αν υπάρχει μόνο ένας κόσμος, , αυτός αποτελείται από πέντε: τον κόσμο της Γής, τον κόσμο τού Ύδατος, αυτόν τού Πυρός, τον τέταρτο τού Αέρος και τον πέμπτο που άλλοι ονομάζουν Ουρανό, άλλοι Φώς, άλλοι Αιθέρα και άλλοι Πέμπτη Ουσία ή Πεμπτουσία.
Το Ε αρκετών Φιλόσοφών το συσχετίζουν μ΄ αυτούς τούς πέντε κόσμους, τις πέντε αισθήσεις, γιατί θεωρούν ότι η αφή είναι σκληρή και γεώδης, η γεύση από τήν υγρότητά της αποκτά αντίληψη για τις ποιότητες γευστών. Η όσφρηση επειδή είναι αναθυμιάσεις και άρα γεννάται από τήν θερμότητα, έχει τη φύση τού πυρός. Ο αέρας όταν προσκρούει στο αυτί γίνεται φωνή και ήχος. Και τέλος η όρασης διαλάμπει από το φώς και τον Αιθέρα.
Το ΕΙ σαν ερωτηματικό σημαίνει «εάν» το οποίο χρησιμοποιούσαν όσοι υπέβαλλαν ερωτήσεις προς τον μαντείο και σαν υποθετικό περιελάμβανε τις περισσότερες της μιας απαντήσεις που έδιναν οι αδαείς στους χρησμούς των ερωτήσεων τους.
Ακόμα η ψυχή αποτελείται από πέντε τμήματα: το θρεπτικό, αισθητικό, επιθυμητικό, θυμοειδές και το λογικό.
Τέλος όλα ξεκινούν και καταλήγουν στον μοναδικό και έναν το ΟΝΤΩΣ ΟΝ.