Θερμοπύλες σύμβολο αναλλοίωτο στους αιώνες.
Ο Λεωνίδας και οι τριάκοσοι που έμειναν όρθιοι στην αντιμετώπιση του εχθρού –κακού.
Ενάντια στην υποδούλωση.
Ελευθερία πάνω από όλα. Σίγουροι για την σφαγή τους και τον δικό τους χαμό αλλά εκεί, επέμεναν στην αντίσταση μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματος τους.
Ο Σιμωνίδης αρχαίος λυρικός ποιητής γράφει…
Για κείνους που πέθαναν στις Θερμοπύλες,
ένδοξη η τύχη, ωραίος ο θάνατος,
βωμός ο τάφος, μνήμη παντοτινή αντί για θρήνος,
κι η μοίρα τους αντικείμενο εγκωμίων.
Σάβανο σαν και αυτό μήτε η σαπίλα
μήτε ο χρόνος ο πανδαμάτορας θα αμαυρώσει
των γενναίων ανδρών.
Και το μνήμα την καλή φήμη της Ελλάδας διάλεξε για ένοικο του.
Μάρτυρας είναι ο Λεωνίδας, ο βασιλιάς της Σπάρτης,
που μέγα στολίδι άφησε πίσω του την αρετή και την δόξα αιώνια.
Διόδωρος Σικελιώτης Βίβλος Ενδεκάτη.
Και εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες τι;
Η τεχνολογία, η ποιότητα, η ταχύτατα μας αναγκάζουν να φεύγουμε μακριά όχι πολύ μόνο 300 μέτρα…
Ερχόμενος από Λαμία προς Αθήνα από την καινούργια εθνική οδό και μετά από μία στάση που ήθελα να κάνω στις Θερμοπύλες και να επισκεφτώ το μνημείο του Λεωνίδα και των τριακοσίων, αφενός που η απόσταση για την παράκαμψη για να φτάσω και να φύγω από το μνημείο ήταν πάνω από πέντε χιλιόμετρα… αφετέρου παρατηρώντας την απόσταση από το μνημείο μέχρι τον σύγχρονο δρόμο δεν ήταν ούτε 300 μέτρα…
Δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας χώρος στάθμευσης για τα αυτοκίνητα έτσι η πρόσβαση να ήταν ποίο εύκολη και μία πινακίδα να έδειχνε για την ύπαρξη του μνημείου… για να το βλέπουμε σαν παράδειγμα προς μίμηση;
Πόσο σημαντικό έργο θα ήταν και τι κόστος θα είχε;
Και τώρα κάποιοι θα σκεφτούν και θα πουν εδώ δεν έχουμε τα απαραίτητα είδη πρώτης ανάγκης αυτό θα κοιτάξουμε;
Όμως τι λύπη σήμερα από την κοινωνία που ζούμε; Μήπως οι αξίες; Και αν ναι τι κάνουμε για αυτό; Πόσο ακόμα ποιο χαμηλά θα πέσουμε…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου