Σύννεφα από προθέρμανση του χαροκόπου σου από μεγάλα βαρέλια κρασί με αγκαλιές και φιλιά τώρα που είναι νωρίς σβήνει ένας καμός φαντασμένος από εικοσάρικα γεμάτος γυναίκες χρόνια με πρόσωπα που στήσανε τα χρόνια.
Καθημερινά στόματα και άγνωστες λέξεις να έχουν εισβάλει στο μέλλον σου και να ατενίζουν το μεγάλο χάσμα της προσωπικότητας σου κάπως απόρθητος πύργος γεμάτος μουτζουρωμένους τοίχους από κάθε γωνιάς λογής σημαίας και τύψη για το περιβάλλον σου.
Χωρίς ανάσα τα παιδία σου τραγουδάνε για τα παλιά που έχουν χαθεί και έχουν γίνει όλα πλαστικά τα φιλά σου ψεύτικα σαν την ομίχλη θαμπά χάνονται χωρίς ανάσα πως γυρνά μέσα σε αυτή την γειτονιά από την μόλυνση του πνευματικού σου χωρίς αγάπη φωνή να μου μιλάς τραγούδα.
Κοντά μας έχουμε την χάρη τα φώτα που μας χάρισες εσύ μέσα σε κόσμους αλλοπρόσαλλους θυμίζουν ανεκτικότητα δείχνεις γύρω στα θέματα που σε αφορούν χωρίς να έχεις καρδία κρυστάλλινη καμπάνα να λαμπιρίζει την ανάσα σου μικρή.
Γυαλιά να αναστενάζουν με χαρά πρόκες πολεμάνε πικρά σφυριά να σου βαρούν το λογικό φωνάζουν την αλήθεια γέλα αν μπορείς χωρίς κουτάκια φιλαράκια με τα πολύ μικρά σου δακτυλάκια κράτησε τα γιατί ίσως σε χρειαστούνε άλλη φορά με παρμένα ζωή.
.jpeg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου