ΤΕΤΡάΔΙΟ ΛΟΓΙΚήΣ Α΄

Η απλότητα της ευχαρίστησης σου λύνει τα χέρια από κάθε είδους προσβολής και ανοησίας που θα μπορούσες να κάνεις κάτω από τις συνθήκες της μεγάλης σου χαράς με πρόθεση για το αύριο.

Χαρακτηρισμός του μεσημεριανού σου φαγητού είναι βίδα του έκτου σου προσώπου σου που έχει την μοιραία και ανοξείδωτη λαμαρίνα να μπορέσει να καταλάβει πόσα θα σου έχουν κάνει όταν είσαι μόνος σου μέσα στο πέλαγος και ψάχνεις να βρεις το χαμένο ουρανό.

Μεθυσμένη πολιτεία την νύχταν του πρωινού σου φεγγαριού κάτω από την όχθη του όστρακου όπου έχει γκρεμίσει το κάμα της πίτας στην σκέψη του αυγερινού να σου συνηθίζει να έχεις την απαίτηση να είσαι αγαπητικός της βοσκοπούλας όπου έχει την χαρά του αποχαιρετισμού σου.

Καθημερινή σκέψη το ψωμί σου να σου θυμίζει το πόσο έχεις φάει κάθε φορά που μεγαλώνεις με αγάπη και χαρά με απογοήτευση και λύπη και πρόθεση να προσπεράσεις την καμήλα μέσα στα παγόβουνα όπου είναι αραγμένη με προσοχή και χάρη αγοράζοντας το πρόχειρο χαρτί σου που είχες ξεχάσει στο χωράφι με τα καλαμπόκια.

Η ηρεμία της γαλήνης έχει το θράσος να κατευθύνεται μέσα σε τόπους μαγικούς και σε κοιτάσματα γεμάτα προσωπικότητες από ανθρώπους αυτάρκες και μελλοντικά τρελαμένους να σου προξενούν την χαρά και το δόγμα για το αυγό της κόκκινης τρύπας στο κάτω δάπεδο του εγκεφάλου.