Από μικρός όπως οι περισσότεροι θα έχουν καβαλήσει ένα
δίτροχο. Η πρώτη φυγή, μαθήματα ισορροπίας ταχύτητα, πτώσεις, εμπόδια και ξανά
βόλτες ατέλειωτες χωρίς γυρισμό…
Η γνωριμία με την πόλη είναι πια γεγονός.
Μεγαλύτερες βόλτες περισσότερη άνοδος της αίσθησης ελευθερίας. Ο μικρόκοσμος της γειτονιάς
μεγαλώνει και σιγά σιγά μεγαλώνουμε και εμείς. Μετά το ποδήλατο δεν μας έφτανε
και θέλαμε κάτι παραπάνω μοτοποδήλατο – μηχανή διακόσια πενήντα – εξίμηση – χιλιάρα.
Τώρα οι βόλτες είναι πιο μακρινές όλη η χώρα δικιά μας και κάποιες φορές και εκτός.
Μεγαλώναμε αλλά το ποδήλατο πάντα υπήρχε. Τώρα όλα έχουν σταματήσει
πες πως είναι κούραση – βαρεμάρα όλα τα ίδια είναι…
Τώρα το ποδήλατο πήρε την πρώτη θέση τόσο στην βόλτα όσο και
σαν μέσο μεταφοράς. Η άποψη που είχα εδώ και χρόνια ήταν πως χρησιμοποιούσα το
ποδήλατο για να πηγαινοέρχομαι στην εργασία μου αφενός να γυμνάζομαι και αφετέρου
να γίνομαι πολίτης μη καταναλωτικός…
Τώρα έχει αποκτήσει και ένα άλλο ρόλο την διασκέδαση με
ποδηλατικές διαδρομές με φίλους αλλά και την ποδηλατάδα μαζί με πολλούς
ποδηλάτες κάθε ( Πέμπτη στον Βόλο 21:00 με σημείο εκκίνησης την πλατεία του Αγ.
Νικολάου).
Η αίσθηση είναι απίστευτη, οι δρόμοι γεμίζουν από μικρούς
και μεγάλους ποδηλάτες με φωνές, πειράγματα, γέλια, αστεία. Πραγματικά νιώθεις
σαν παιδί. Νομίζω πως είναι λίγες οι στιγμές που υπάρχει ξεγνοιασιά και
χαλάρωση του μυαλού μέσα στην πόλη.
Εγώ πάντως μετά από κάθε βόλτα γίνομαι άλλος άνθρωπος…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου