Η κτητικότητα, το δικό μου, αυτό που ελέγχω, το τηλεκατευθυνόμενο μου.
Πιο είναι αυτό τελικά;
Πως μπορώ να το αποκτήσω και όταν το κάνω θα είμαι ευτυχισμένος;
Και τελικά τι είναι δικό μας, ακόμα και το σώμα που φοράμε έχετε σκεφτεί πως είναι δανεικό, για κάποια χρόνια;
Όλα μπορούν να μας τα πάρουν εκτός από την γνώση!!!
Ερχόμαστε φέγγουμε αποκτάμε εμπειρίες και βιώματα…
Εσύ έχεις βρει ποιος είσαι σε αυτό το παιχνίδι που λέγεται ζωή μου - σου - του...
Η ίδια μας η ζωή είναι προεπιλεγμένη από εμάς, σε πνευματική συμφωνία με τους γονείς μας…
Το μόνο άφθαρτο και αιώνιο μεταλλασσόμενο όμως είναι ή ψυχή μας, υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει για πάντα, ίσως το μοναδικό {για πάντα} που μπορούμε να πούμε στον δικό μας κόσμο.
Το έργο το έχουμε ξαναδεί, απλώς αυτή την φορά ήρθαμε ελπίζοντας να παίξουμε καλύτερα τον ρόλο μας και ενδεχομένως κάποια στιγμή να γίνουμε πρωταγωνιστές.
Παίζοντας παίρνουμε φως, φωτιζόμαστε κάθε φορά τόσο όσο χρειάζεται, κάποια στιγμή γινόμαστε αυτόφωτα και αναπαράγουμε και εμείς φώς. Προστιθέμενο μαζί με όλους το σκορπίζουμε απλόχερα στους γύρω μας να φωτιστούν και εκείνοι…
Άγει δε προς φώς την αλήθεια χρόνος. Ο χρόνος φέρνει την αλήθεια στο φως. Μενάνδρος.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου