ΚΩΠΗΛΑΣίΑ… ΑΛΛΙώΣ

Για τους αρχαίους ήταν η ειρεσία και ο κωπηλάτης λέγονταν ερέτης. Η ενέργεια του κωπηλάτη επί του κουπιού, το τράβηγμα του κουπιού. Η δια των κατάληλον χειρισμό των κουπιών έχει σαν αποτέλεσμα την προώθηση του σκάφους πάνω στο νερό. Η τέχνη αυτή ονομάζεται ναυτική ή ναυτιλία. 

Κατά την εποχή όπου τα  σκάφη ήταν κωπήλατα τον ρυθμό τον έδινε ο κελευστής μέσω αναφωνήσεων είτε με χτύπημα λίθων ή και ακόμα μέσω ασμάτων συνοδευόμενος από μουσικά όργανα. Όπως αναφέρει και ο ΑΡΙΑΝΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ ο Αλέξανδρος μετά από μεγάλες νίκες πέρα από όλα τα αθλήματα που έκανε πραγματοποιούνταν και κωπηλατικοί αγώνες. 

Σαν αθλητική δραστηριότητα θεωρείται μια από τις καλύτερες γιατί θέτει σε κίνηση όλους τους μύες του σώματος. Για αυτό και από τις αρχές του 19^ου αιώνα εξελίχτηκε σε αθλητική κωπηλασία. 

Σήμερα οι αγωνιστικές βάρκες κατατάσσονται σε δύο κατηγορίες και ονομάζονται, δίκοπες με πηδαλιούχο ή άνεφ, τετράκοπες με πηδαλιούχο ή άνεφ, οχτάκοπες, όπου οι κωπηλάτες έχουν ένα κουπί ο καθένας και σκίφ , διπλό σκίφ, τετραπλό σκιφ όπου οι  κωπηλάτες έχουν δύο κουπιά ο καθένας. Τον ρυθμό τώρα τον δίνει ο πηδαλιούχος ή επίσκοπος.