Το γένος το τέταρτο ήταν γένος ιερό και κράτησε από τον κατακλυσμό
του Δευκαλίωνα μέχρι και την εκστρατεία της Τροίας περίπου επτά με οκτώ γενεές
σύμφωνα πάντα με τον Πρόκλο Υπόμνημα είς τα Ησιόδου Έργα και Ημέρας.
Οι Ημίθεοι ονομάζονταν έτσι λόγου του ότι ο ένας από τους δύο
γονείς ήταν Θεός και ο άλλος άνθρωπος. Όταν το παιδί που γεννιόταν ο πατέρας
του ήταν Θεός είχε έντονη την ανδρεία μέσα του σε αντίθεση όταν η μητέρα του
ήταν Θεά επικρατούσε η πρακτική. Όμως υπήρχαν και οι Ήρωες αυτοί ονομάζονταν
έτσι γιατί μεταξύ των γονέων του παιδιού Θεού και ανθρώπου υπήρχε έρωτας.
Αλήθεια υπάρχουν ήρωες σήμερα;
Είτε με την έννοια της ανδρείας είτε και με της πρακτικής;
Εδώ σήμερα ζούμε με το πέμπτο γένος το σιδηρούν, το πολύ
σκληρό, το διαβρωμένο, και – και…
Ο Ησίοδος είπε πως: μακάρι εγώ να μην ήμουνα με τους πέμπτους
ανθρώπους ή πιο μπροστά να γεννιόμουν ή μετά από αυτούς.
