Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

ΤΗΝ ΓΑίΑΝ ΟΜΦΑΛόΝ Ο ΕΥΡύΣ

Ο ομφαλός στρογγυλό κοίλωμα στο μέσο της κοιλιάς δημιουργηθείς από την αποκοπή του ομφάλιου λώρου με ουλή. Βρίσκεται επίσης στο κέντρο του σώματος χωρίς λογική και ορθή σκέψη, (εάν για οποιοδήποτε λόγο μετρήσετε την απόσταση ομφαλός – κεφαλή, ομφαλός – κάτω άκρα, θα διαπιστώσετε ότι ο λόγος είναι ίσος με τον λόγο της χρυσής τομής). Όμως αποτελεί την σύνδεση της Μητέρας – Μήτρας – Γαίας, με το Βρέφος – Βλαστός – Καρπός. Η κοπή του συμβολίζει την ένια της νέας ζωής ερχόμενη στο φως και ακόμα καλύτερα την [απεξάρτηση] του παιδιού από την μάνα. Εξού και λέμε για κάποιο παιδί ότι δεν έχει αποκοπή από την μητέρα του, εάν είναι προσκολλημένο πάνω της. Ο άνθρωπος σαν πλάσμα και όν ουράνιο έχει την βάση της ρίζας του στον ουρανό και φτάνει μέχρι την γη και συγκεκριμένα στο κεφάλι του καθενός όπου είναι και το θεϊκό του σώματος. Όποιος έχει αποκοπή από αυτήν την νοητή ρίζα πιστεύει πως είναι γήινος – χωμάτινος, ο Πλάτωνας στον Τίμαιο αναφέρει ότι ήμαστε ουράνια πλάσματα και όχι γήινα. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν κόψη την συνήθεια να ερευνούν τον ουράνιο θόλο και να ασχολούνται με την φιλοσοφία και σκύβουν το κεφάλι προς την γη γιατί τους έλκει και ασχολούνται με τα γήινα. Ο λαιμός τους αρχίζει να μακραίνει, χρησιμοποιούν και τα τέσσερα πόδια και σιγά – σιγά γίνονται ζώα. Οι άνθρωποι που είναι επιπόλαιοι και πιστεύουν μόνο στην όραση και σε ότι δουν μεταμορφώνονται σε πουλιά που έχουν φτερά και όχι τρίχες.
Στους ποιο ανόητους και σε αυτούς που έχουν έλλειψη μυαλού δεν πήραν καν πόδια και σέρνονται στην γη γιατί αυτή τους έλκει. Τέλος αυτοί που είναι αμαθής και τελείως άμυαλοι γίνανε ψάρια και ζούνε στην βαθιά θολή αναπνοή του νερού. Πηγαίνοντας στην αρχή, όπως και ο ομφαλός της γης, το κέντρο όπου για πολλούς ξεπήδησε η αρχή του πολιτισμού, της σοφίας, της σκέψης, της φιλοσοφίας και τελικός το πλάσμα άνθρωπος όπου άνω θρώσκει – κοιτάει ψηλά που δεν είναι άλλος από τους Δελφούς και εάν φυσικά πάρετε ένα παγκόσμιο χάρτη με την σημερινή του απεικόνιση και θέσετε σαν βάση τον λόγω της χρυσής τομής οριζοντίος και καθέτως θα διαπιστώσετε ότι το κέντρο του κόσμου είναι η Ελ-λάς [φωτινός λίθος] και συγκεκριμένα οι Δελφοί, ιερό του Πυθίου Απόλλωνα, Θεού του φωτός.

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009

ΣΕΡΒΙΤόΡΕΣ - ΦΡΑΠέΣ ΣΗΜΕΙώΣΑΤΕ...

Το ταξίδι ξεκίνησε. Ο δρόμος 1400 χ.μ. Η διαδρομή Βόλος– Λαμία – Μπράλος – Ναύπακτος – Αστακός – Άρτα – Γιάννενα – Θεσσαλονίκη – Χαλκιδική – Κατερίνη – Βόλος. Οι σερβιτόρες πολλές κάθε μία και διαφορετική ως προς την μορφή αλλά και την συμπεριφορά. Πάντα ο καφές πάνω στο τραπέζι να σε πηγαίνει στην χώρα των αισθήσεων. Η γεύση του να χαϊδεύει γλυκά τον Βόλος ουρανίσκο. Η πλούσια μυρωδιά του να ικανοποιεί τις επιθυμίες της όσφρησης. Η παραγγελία πάντα ίδια φραπές γλυκός με γάλα. Η τιμή του όμως ποτέ δεν ήταν ίδια. Βόλος 3€, Ναύπακτος 3€ , Αστακός 2€ , Άρτα 1.70€ , Γιάννενα 3€, Θεσσαλονίκη 3,50€, Χαλκιδική 4€, Κατερίνη 3€. Δεν ξέρω το γιατί . Τα μέρος που επιλεγόταν για την γευστική απόλαυση ήταν πάντα κεντρικό, ένας χώρος γεμάτος γεύσεις, αρώματα, ήχους, αφήνοντας την παρέα να ταξιδεύει στον δικό της τόπο και χρόνο και στην δικά της αλήθεια. Αγκαλιές, φιλιά, αστεία, χάδια άνθρωποι από όλα. Η αξία από πόλη σε πόλη παρέμενε διαφορετική γιατί; Μήπως φταίει το εισόδημα των πολιτών, τα ενοίκια, οι φόροι, η περιοχή, ο καφές, ο καταστηματάρχης, η κρίση – απάτη, εμείς, εγώ; Πληρώνουμε ότι μας αξίζει; Γιατί όμως το επιτραπέζιο – μεταλλικό – εμφιαλωμένο ύδωρ το πληρώνουμε «παντού» 50 λεπτά; Δεν παίζουν ρόλο όλα τα παραπάνω; Εμείς ότι ήταν να κάνουμε το κάναμε στα νιάτα μας;… μετά από όλα αυτά σου μένει η ανάμνηση συνήθως γλυκιά, χωρίς να χρειάζεται ζαχαρίνες η να γίνει λάιτ. Γιατί ποτέ δεν παχαίνει και ούτε χρειάζεται νερό για να σου φύγει η γλύκα.